در قرارداد مشارکت در ساخت، صاحبان خانه های کلنگی و قدیمی، ملک خود را در اختیار سازندگان (مجریان طرح) قرار می دهند تا آن ها با سرمایه خود به ساخت آپارتمان جدید مبادرت کنند. تعیین موارد قانونی که باید در این عقد درج شود، چگونگی انتقال سند و روش حل و فصل اختلاف از مواردی است که باید در قرارداد همکاری در ساخت بین طرفین مالک و سازنده مشخص شود.
با گذشت زمان به خصوص در کلان شهرها، ساختمان ها رو به فرسایش می‌روند که این امر سبب می شود که مالکین به فکر تخریب ساختمان قبلی و احداث آپارتمان جدید بیفتند. اما ممکن است مالکین، سرمایه اولیه برای ساخت آپارتمان را نداشته باشند که در این صورت، باید مالک به سازنده ها یا مجریان طرح مراجعه نموده تا آن ها با هزینه خود اقدام به ساخت آپارتمان های جدید کرده و در آپارتمان نهایی با مالکین شریک شوند.
برای اینکه روابط بین مالک و سازنده به درستی تنظیم شود و در چارچوبی قانونی قرار بگیرد، بایستی طرفین، قراردادی به نام قرارداد مشارکت در ساخت منعقد نمایند. دلیل لزوم انعقاد چنین قراردادی این است که اولا، از بروز اختلافات بعدی که ممکن است بین آن ها رخ دهد جلوگیری به عمل می آید ، ثانیا، در صورت بروز اختلاف، طرفین این امکان را دارند که با استناد به قرارداد مشارکت در ساخت، بتوانند دعوی مربوط به آن را در مراجع قضایی پیگیری نمایند.
قراردادمشارکت درساخت چیست؟
بازسازی و نوسازی بافت های فرسوده از اهداف مالکین ساختمان های کلنگی است. از جمله عقود پرکابرد و پر سود برای مالکین و سازندگان می‌توان به قرارداد مشارکت در ساخت اشاره کرد. عقد مشارکت در ساخت از جمله قراردادهای خصوصی است که در ذیل ماده 10 قانون مدنی قرار می گیرد؛ این عقد از ترکیب چند عقد معین تشکیل شده است
در عقد مشارکت در ساخت مالک یا مالکین سرمایه خود را که همان ملک است و می تواند زمین یا خانه کلنگی باشد در اختیار شخص یا اشخاصی دیگر به عنوان سازنده قرار می دهند در نتیجه سازندگان با هزینه خود اقدام به ساخت آپارتمان مطابق با قرارداد منعقده بین طرفین می کنند و در آخر، طرفین در آپارتمان احداثی شریک می شوند
یک پاسخ
سلام، این یک دیدگاه است.
برای شروع مدیریت، ویرایش و پاک کردن دیدگاه‌ها، لطفا بخش دیدگاه‌ها در پیشخوان را ببینید.
تصاویر نویسندگان دیدگاه از Gravatar گرفته می‌شود.